Dictionary

[tens] adj., v., n.

adj. (tenser, tensest)

1. tense rope / wire តឹង.
2. tense speaker ដែល​មាន​ការ​តឹង​តែង​ក្នុង​ខ្លួន.
3. tense moment / situation ដ៏​តឹង​តែង, ដ៏​លំបាក.
4. Phonet. tense consonant ដែល​មាន​សំឡេង​តឹង.

vt. ធ្វើ​ឲ្យ​តឹង, vi. ឡើង​តឹង.

n. Gram. កាលៈ.

• the past / present / future tense
• 'He obeys' is in the present tense.

Word Family: tensely adv., tenseness n.