Dictionary

[bləʊ] v., n.

vt. (pt. blew, pp. blown)

1. blow a trumpet ផ្លុំ.
2. blow a car horn ច្របាច់, ចុច.
3. blow away a paper ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ើង.
4. blow sth. (on sth.) ចំណាយ ឬ ខ្ជះ​ខ្ជាយ​លុយ​ច្រើន.

vi.

1. winds blow បក់ Lit. ផាយ​ផាត់.
2. whistles blow បន្លឺ​សូរ.
3. blow over ស្ងប់.

n.

1. blow of a hammer ការ​វាយ.
2. I gave him a blow on the nose វាយ, ដាល់.
3. to deliver a blow to s.o. ផ្ចាញ់​នរណា​ម្នាក់.
4. a blow to his plans ដំណើរខកការ.
5. at one blow តែ​ម្តង.
6. come to blows លុះ​ដល់​ទៅ​វាយ​តប់​គ្នា.