Dictionary

[flæt] adj., n., adv.

adj. (-ter, -test)

1. flat land រាប, រាប​ស្មើ
2. flat on the ground ជាប់​ទៅ​នឹង​ដី.
3. flat tire ដែល​ធូរ​ឥត​ខ្យល់ (កង់​ឡាន​។ល។), បែក.
4. flat taste គ្មាន​ជាតិ.
5. flat fish សំប៉ែត.
6. flat denial យ៉ាង​ដាច់​ខាត.
7. flat pitch ទាប (ជាង​កម្រិត​ដែល​បាន​កំណត់).
8. The economy may be flat next year ធ្លាក់​ចុះ.

n.

1. flat of a stone ផ្នែក​រាប​ស្មើ.
2. flat of the hand បាត.
3. down in the flat ដី​ដែល​រាប.
4. car has a flat ឡាន​បែក​កង់.
5. ផ្ទះ​ល្វែង.

adv.

1. lay it flat ផ្តេក.
2. fall flat សំប៉ាត.
3. in three seconds flat តែ​ប៉ុណ្ណោះ.